De Supermarkt als Speeltuin: Beleven
In het tweede visuele boekje van Jelma Norbruis, ‘Hoogsensitief leven, wanneer de wereld je soms te veel is’ bevindt zich een stripje over blij naar de supermarkt gaan en verdrietig thuiskomen met de emoties van de caissière. Dit riep bij mij zoveel beelden op aan hoe ik zelf de supermarkt beleef, dat ik vond dat het een eigen plekje verdiende en dus ben ik begonnen aan het schrijven van deze blog.
Voor mij zijn mijn supermarktbezoeken de afgelopen jaren een bron van hsp specifieke situaties geweest, van hilarisch tot verwarrend en dwalend. Situaties waar ik regelmatig met een flinke dosis zelfspot, maar ook bespiegeling, inzicht, frustratie en een enkele keer zelfverwijt, verdorie-waarom-lukt-me-dit-nou-niet, op terug kijk. Maar altijd met de vraag, wat zou ik hier echt willen kunnen doen? Enkele van deze situaties wil ik graag met je delen, misschien brengt het je op ideeën, misschien herken je er jezelf in of kan ik je een glimlach op je gezicht geven door het delen van mijn intermenselijke avonturiersels.
Tijdens een supermarktbezoek kom je een grote variatie aan emoties, kleuren en drijfveren tegen, hoe je dat beleeft en hoe fijn je dat vindt is voor ieder van ons anders en dan ook nog eens afhankelijk van hoe goed je op die dag verbonden bent met jezelf. Daar als hsp-er je weg doorheen zien te vinden is een uitdaging en in mijn ogen vergelijkbaar met je weg vinden door het leven in de rest van de samenleving. Basicly is de supermarkt een kleine, compacte versie van onze samenleving, waar alle mooie en minder mooie elementen in te vinden zijn. Allemaal bij elkaar komend in de kleine, simpele, overzichtelijke wereld van boodschappen doen, in een ruimte waar je naar eigen wens in en uit kunt stappen. So what better place to go to explore? Om te spelen met je vaardigheden, om jezelf beter te leren kennen, om jezelf uit te dagen.
Gewoon leuk…
In de basis is banjeren door de supermarkt voor mij leuk en vermakelijk. Al die kleurtjes voelen, al die verschillende energieën en emoties ervaren. Als ik de tijd en ruimte heb is het een fijne plek om rond te scharrelen, zonder haast m’n producten bij elkaar te verzamelen en me mee te laten voeren door alles wat er om me heen gebeurt en verteld wordt zonder dat het zo intens wordt dat het risico bestaat dat het me mee zal sleuren. Het goede woord is denk ik, genoeglijk. Genoeglijke stromingen in een vriendelijke baai. Geen actieve alertheid nodig, gewoon lekker ronddobberen. Vooral in de ‘Groente & Fruitsectie’ en bij de andere ‘Verse waren’. We zijn er allemaal voor hetzelfde, een beetje samen, maar toch ook niet en lopen ons eigen verhaal. Boodschappen doen, bedenken wat te eten of nodig te hebben voor ons gerecht, basisonderhoud en (innerlijke) verzorging. Met een bijzondere knipoog voor de afdeling chocola, een plek voor intense focus en vaak getwijfel, waar iedereen op zoek is naar wat knuffeligheid en verwennerij, voor zichzelf of een ander.
Soms ook pittig…
Er zijn ook dagen dat ik merk dat mijn filter vermoeid is. Dan is het beter als ik al doende zorgvuldig mijn weg vindt door de supermarkt. Me in mijn bewegingen en focus aanpassend aan de drukte van het moment. Bewust ruime omwegen makend langs mensen die een zware, nare of vermoeide energie om zich heen hebben, ruimte opzoekend of bewust een praatje makend met een vriendelijke medewerker of klant om me te helpen ankeren. Soms ben ik me er te laat van bewust dat ik dit nodig heb, met mijn aandacht ergens anders…, en is het een beetje als een balletje in een flipperkast; botsend met en geraakt worden door alle indrukken op mijn weg. Het is dan altijd heerlijk om weer buiten te staan, even diep adem te halen en op m’n dooie gemakje terug naar huis te lopen. Al dan niet met een detour door het park, want de natuur helpt met ruis loslaten. Uiteindelijk is het niet iets om me druk om te maken. Ik weet dat ik voor mezelf zal zorgen, dus dan is zo’n flipperkastje ook wel eens grappig ter afwisseling.
En dan is er nog….. Kerst!
Wonderlijk genoeg vind ik de meest hilarische dag om me in de supermarkt te bevinden, de dag voor kerst. Hoe bedoel je vragen om overprikkeling. 😉 Dan naar de supermarkt gaan, is voor mijn hsp zintuigen het equivalent van de ‘Joris en de Draak’- achtbaan in de Efteling. En alhoewel niet dagelijks, zo af en toe vind ik een hsp-achtbaan heerlijk. ;-D
Ik ga die dag op pad met een kort lijstje van laatste boodschapjes die ik bewust voor dat moment bewaard heb, dat geeft me wat houvast. En dan, zonder tijdsdruk of planning en intern handenwrijvend van voorpret, hop de chaos en de drukte in. Een stormachtige cumulatie van de, sinds het begin van december, opbouwende spanning en energie die de voorbereiding en beleving van de feestdagen voor mensen in onze samenleving met zich meebrengt. De laatste voorbereidingen voor de feestdagen, de laatste mogelijkheid voor het behalen van professionele en persoonlijke jaarstreefdoelen, en voor sommigen de laatste loodjes van het geforceerd blij en sociaal moeten zijn. Positief of negatief, fijn, lastig of een opluchting, de laatste dag voor kerst is een make it or break it.
Dit brengt een grote variatie aan kleuren, drijfveren en emoties met zich mee en hoe die zich vertalen naar menselijk gedrag en interactie. Allemaal samenkomend op die dag voor kerst in de kleine, even-niet-zo-simpele wereld van de supermarkt. Zware, overvolle karretjes. Zorgelijke blikken op ellenlange boodschappenlijstjes, opgelucht het laatste doosje aardbeien oppakkend. Hoopvol zoekende ogen naar een verdwaald bakje kruidenboter, want het schap is leeg. Een hogelijk gefrustreerde dame die een strakke tijdsplanning te volgen heeft en uit ongeduld haar karretje dwars door iedereen heen probeert te beuken die haar in de weg staat. Kinderen die eindelijk vakantie hebben en uit joligheid de hele supermarkt doorrennen, er is toch niemand die op ze let. Een moment van connectie en erkenning door een gedeelde geamuseerde blik met een andere mandjes dragende momentbelever. En de eilandjes van rust en stilte van creatieve denkers die niets van dit alles merken, terwijl ze op zoek zijn naar hun bijzondere alternatieven.
Hm, dat klinkt allemaal best intens. En misschien vraag je je af: ‘Misschien leuk voor jou, maar waarom zou ik me daaraan wagen? Veels te druk!’. Maar deze dag bewust beleven heeft, naast het plezier van een achtbaanbeleving, ook een diepere hsp gerelateerde functie voor me.
De hele maand december is als een naderende onweersstorm. Ik voel de energie en de druk de gehele maand in de lucht opbouwen. En omdat het zich geleidelijk opbouwt beweeg ik er gevoelsmatig in mee en pas ik mijn zintuigen erop aan. Maar niet alleen dat, (de intensiteit van) de drijfveren van de samenleving in deze periode zijn ook in toenemende mate een storende ruis voor mijn innerlijke kompas. Een mist die het steeds lastiger maakt om de stapstenen voor mijn eigen route te herkennen en me daarover voort te bewegen.
Er komt een moment dat ik begin te verlangen naar het onweer. Het moment dat de storm daadwerkelijk losbarst en de spanning en energie in de lucht eindelijk hun weg vinden is iets waar ik op wacht, iets wat ik nodig heb. Alsof ik eindelijk weer vrij kan ademhalen en bewegen, omringt door in vrijheid stormende beweging en energie. Wind die mijn haren alle kanten op laat zwiepen en op die manier mijn hoofdhuid masseert, de schoonheid van een bliksemflits en de daarop volgende donder, die heerlijk tot in mijn hart door mijn hele lijf resoneert. En uiteindelijk de schoonwassende ruis van regendruppels die op mijn huid en de grond vallen. Ik ben dol op onweer en zit dan het liefst buiten te genieten van alles wat mijn zintuigen ervaren. De spanning bouwt niet langer op, mijn zintuigen kunnen weer ontspannen en gewoon beleven.
Dat is het uitje naar de supermarkt die dag voor kerst voor mij. Het bewust beleven van deze storm. Het keerpunt in de flow van de samenleving waarop de druk wordt losgelaten en energie weer mag gaan stromen. Het moment waarop er ruimte ontstaat voor mij om bij te gaan komen, de ruis van me af te spoelen en mezelf terug te vinden. Hmm, Heerlijk.
Of je nu even lekker wilt ronddobberen, of op weg bent naar je flipperkast of achtbaanmoment, de supermarkt heeft het voor je beschikbaar. Is weer eens wat anders dan een potje pindakaas 😉
Veel plezier in het boodschappen-speelkwartier!
Esther de Graaf, schrijfster
Ps. Mocht je uitgedobberd zijn en toe zijn aan een grotere uitdaging, lees dan verder in de blog; ‘De Supermarkt als Speeltuin: Avonturieren’.
Ik hou van avonturen beleven, verhalen vertellen, mensen meenemen op reis. Of dat nu in de tastbare wereld is, of de innerlijke wereld. Ze zijn beide gelaagd, kleurrijk, vol beweging en het waard om door rond te struinen en je te laten verwonderen.
Mijn (ver)dwaaltochten loop ik tegemoet met oneindige nieuwsgierigheid naar wat mogelijk is of mogelijk zou kunnen zijn, hoopvol verlangen en een eindeloos doorzettingsvermogen, die soms toch ook stiekem twijfelt. Ik hoop dat mijn verhalen je zin geven om je eigen avonturen te gaan beleven en de antwoorden te zoeken die voor jou goed voelen.
Lees meer over Esther de Graaf in haar introductieblog Het begin van een nieuwe Reis. Daaronder vind je ook een lijst met links naar de andere door haar geschreven boekenreisrecensies en blogs
