“Nooit meer ruzie met je baas – Hoe je als hoogbegaafde werk vindt dat past bij jou” door Adrienne van den Bos
Nooit meer ruzie met je baas. Nooit meer. Nooit meer? Nooit meer, denk ik. Kan dat? Wist ik eerder hoe dat zat, dan had. Dan had me dat. Ja. Wat als dat. Wat als dat wat?
Wat als dat nou zo zat?! Nooit meer ruzie met je baas èn werken als hoogbegaafde. Past dat?
Adrienne van den Bos is coach en schrijver. Ze helpt anders denkende hoogbegaafden hun leven in te richten. In het boek ‘nooit meer ruzie met je baas’ deelt ze haar inzichten. Haar voorwoord spreekt boekdelen. ‘De eerste keer dat ik ruzie kreeg met mijn baas was omdat ik weigerde een opdracht uit te voeren. Ik kon wel iets beters verzinnen dan mijn tijd te besteden aan wat hij mij vroeg. Ik had andere prioriteiten.’ Ben je hoogbegaafd dan (h)erken je allicht deze banaliteiten. Veel hoogbegaafden hebben geen zin in discussie en gaan onmacht omzeilend gewoon hun eigen gang. Goedbedoeld hebben ze vaak veel noten op hun zang, al duurt dat niet altijd lang. Net als ik, (er)kent van den Bos dat ruzie een gevolg kan zijn van onduidelijkheid over hoe je zelf in elkaar zit en hoe dat de relatie met de ander beïnvloedt. Het kan ook een gevolg zijn van een mismatch met de omgeving en van de verwachtingen onderling. Als zonderling wordt immers niet altijd begrepen wat en/of hoe je iets doet.
Anders zijn.
Persoonlijk raakte ik meerdere keren achtereenvolgens verstrikt in pijn. In de blog ‘Raak! Zo brengt een boek schot in de zaak!’ heb ik reeds eigen ervaringen gedeeld over mijn anders zijn. Bezie ik de reflectie dan concludeer ik aan de hand van eerder opgedane kennis en ervaring een logische lijn. Thans, in het verlengde van antroposofie, als mens met kennis, kijkend door een bril, heb ik een eigen perceptie. Van den Bos gebruikt in haar boek woorden als vergrootglas, verhoogde waarneming en ze laat zien dat dit in communicatie met niet-gelijkgestemden kan leiden tot frictie. Anders zijn vraagt een andere handleiding en gedurende het lezen van tips en ervaringen die van den Bos beschrijft, ervaar ik bevrijding.
Doordat in het boek aan bod komt wat hoogbegaafdheid wel en niet met zich meebrengt, leer ik mezelf beter kennen. Naarmate de tijd verstrijkt kan ik hieraan wennen. Van den Bos beschrijft de misvattingen van hoogbegaafdheid en over de mate waarin intelligentie daar onderdeel van uitmaakt. Daar waar het raakt, wrijft het bij mij. Ik erken dat hoogbegaafdheid een wezenlijke impact heeft op mijn bestaan en kan niet wachten om verder te gaan. Wat haar wijze van schrijven uniek maakt is de combinatie van literatuur en ervaringen die van den Bos heeft opgedaan. Wat me in het bijzonder boeit is dat van den Bos benoemt dat de omgeving enorm van belang is in het tot bloei kunnen komen. In mijn beleving is die omgeving me ontnomen, maar doordat van den Bos beschrijft dat hoogbegaafden nu eenmaal meer uitdagingen hebben om hun potentieel tot bloei te laten brengen, kan ik me door middel van haar schrijven ‘mengen’.
Van den Bos maakt onderscheid op basis van zogenoemde Gifted People Profielen van hoogbegaafdheid. Ze beschrijft onder andere hoe deze tot uiting komen in de werkomgeving en gaat in op de beleving. In combinatie met haar online gratis masterclasses beroept van den Bos op het vergroten van zelfkennis door middel van zelfonderzoek. Deze zet ze verder uiteen in haar boek. Hierbij benoemt ze ervaringen van haarzelf en daarmee nodigt ze de lezer uit tot het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Zoals ik zie is er sprake van empathie. Van den Bos heeft haar levensverhaal omgezet in een voor een hoogbegaafde begrijpelijke en makkelijk leesbare taal. Ik ervaar veel herkenning in de terminologie en voel tijdens het lezen berusting in de vorm van acceptatie. Ook ik had eerder in mijn loopbaan ruzie met mijn baas en dat heeft mij doen gedragen als een angsthaas. Lang heb ik mijn frustraties en irritaties verzwegen omdat ik dacht dat het aan mij had gelegen. Door het lezen van delen uit dit boek, heb ik mezelf verdiept en verstevigd middels zelfonderzoek.
Voor menigeen die een verhoogd besef van loyaliteit kent, ‘het went’ en dit boek kan op meerdere momenten in je loopbaan worden geraadpleegd als handboek, en dan in het bijzonder voor verlichtende woorden uit een erkentelijke hoek. Dit boek is nuttig ter verdieping van zelfontwikkeling en op ieder desgewenst moment een verkwikking.
Recensent Limke Schopman
Limke creëert en leert. Limke puzzelt met woorden, is associatief in het vinden van akkoorden. Ze schrijft vanuit ritme en rijm wanneer ze recenseert, reflecteert en de door haar waargenomen essentie eert. ‘Niets is wat het lijkt – dichten verdiept èn verrijkt’.
